Ik zeg niet dat PRINCE2 zo waardevol is; het is een middel, geen doel. Ik zeg wel dat de geldende westerse cultuur zich in een hoog tempo te gronde is aan het richten. De huidige economische crisis is daarvan een teken.
Al decennia geleden heeft W.Edwards Deming gewaarschuwd voor de Amerikaanse manier van management. Hij vond de focus op de korte termijn, als gevolg van Wall Street, levensgevaarlijk. Een citaat uit zijn boek De Crisis Overwonnen: “Het zou een blunder zijn het Amerikaanse management naar een bevriend land te exporteren”.
Ingaand op jouw opmerkingen over Japan. Ten eerste is het een wonder dat een land met zo beperkte eigen grondstoffen de twee (nu derde) economie ter wereld heeft kunnen worden. Er is dus een andere oorzaak dan grondstoffen: cultuur.
Dan het tweede punt, hun slepende crisis. Misschien is Japan wel een bevriend land waarheen Amerika hun management heeft geëxporteerd…
Specifiek op PRINCE2. Gezien de hoeveelheid projecten die volstrekt onnodig mislukt en waarbij je het mislukken ziet aankomen met de principes van PRINCE2 in het achterhoofd, zou het nuttig zijn om projecten anders aan te pakken. Maar, en hier komt de cultuur kijken, de westerse wereld is gewend om naar projecten te kijken als iets wat een leverancier doet voor een klant. De PMI (Amerikaanse) visie; korte termijn slechts op de duur van het project gericht.
PRINCE2 heeft als BASIS dat een project wordt gestuurd en gemanaged door een klant waarbij een leverancier betrokken wordt; lange termijn op de volledige (duur van de) business case gericht. Dit heel simpele principe wordt zelden begrepen en vaak verworpen (kijk maar naar alle ICT-ers die “volgens PRINCE2 werken”), cultuur dus. In de afwezigheid van dit principe ligt ook de grootste oorzaak van falen van projecten. Bij dit principe hanteer ik ook een gedachte van Edwards Deming: de klant van een proces is het volgende proces.
De status quo verdedigen is voor mij geen optie. Daarvoor mislukken te veel projecten onnodig. Dit heeft niet slechts financiële gevolgen, het leed voor de betrokken mensen is te vaak niet te overzien.